Teoman

nasýl da geçmiþti bütün bir yaz
baþýmda kavak yelleri esen o yaþ
sense hanýmeli kadar beyaz
çalmýþtýnýz kalbimi bilmeden biraz
nasýl da koþuþurduk bahçelerde
þarký söylerdik mehtaplý gecelerde
sen bana, ben sana komþu evlerde
kök sarmaþýklar gibi sarýldýk o yaz
elime deðerdi safça elin
benimse arardý seni gözlerim
öpüþürken korkusu birþeylerin
aþkýmýza ilk hüznü getirdi biraz
çocuk kalbimize dolan gamla
oturup aðlamýþtýk sessiz çardakta
çaresiz erken inen akþamla
veda edip ayrýldýk biterken o yaz