Teoman

herþeyi kendi yanýndan görüp
almak istediðini alýr
baþka þey düþünmez
beni unuturdu
onun her aný heyecen dolu
beni üzdüðü zamanlarda bile
yokluðunu hissetmek beni korkuturdu
ben herþeyi onun için onun yanýnda yaparken
o hepsine uzaktan bakardý bir yabancý gibi
her sözümü dinliyor gibi beni kandýrýrken
içinden geçen binlerce ses bastýrýdý sesimi
o her günü yeni bir umutla
bekler gibi görünür
yarýna inanmaz beni avuturdu
onun her aný heyecan dolu
beni üzdüðü zamanlarda bile
yokluðunu hissetmek beni korkuturdu