Rafet El Roman

"yalan yalan gözlerindeki inan
beni senden ayirir bu yürek
ben aski gizledigim gibi serden
bir an dalip kendimi unutup
gun gibi anilarlan avunup
biraz daha kopuyorum senden
durup dusunmek yetmiyor artik
seni isitiyor her gece bu beden
kacip gitsek cok uzaklara
sen ve ben
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasam
varsin olmasin
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasam
varsin olmasin
yalan degil sözlerimdeki inan
beni mahkum susuyor bu yurek
ben ahimi cekiyorum derinden
bir an kizip herseye kusuyorum
alip kendini yollara vuruyor
biraz daha souyorum senden
durup dusunmek yetmiyor artik
seni istiyor her gece bu beden
kacip gitsek cok uzaklara !
sen ve ben
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasam
varsin olmasin
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasam
varsin olmasin
(ben aski senlen yasayamasam)
varsin olmasin
(ben aski senlen yasayamasam)
varsin olmasin
(ben aski senlen yasayamasam
ben aski senlen yasayamasam
ben aski senlen yasayamasam)
durup dusunmek yetmiyor artik
seni istiyor her gece bu beden
kacip gitsek cok uzaklara
sen ve ben
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasan
varsin olmasin
yalanci sahidim bir ay benim
her gece denize vurur yakamoz
ben aski senlen yasamasan
varsin olmasin."