Blof

Wachten tot de zon opkomt
Is een manier om altijd weer het licht te zien
En de nacht weer te vergeten
Starend naar de horizon
Heeft iets van niet meer kijken
Van steeds weer verder reiken
Naar wat jij eerst niet kon
Het wordt beter
Met elkaar wordt het beter
En we weten dat morgen vlakbij is
En zo weer voorbij is
We zijn groter
Bij elkaar zijn we groter
Dus we proosten op dagen
Vol zonlicht dat ieder gewicht aan kan
Varend op een verre ster
Is een manier om altijd weer een weg te zien
En hoe je thuis kunt komen
Lichaam aan het evenwicht
Als dansen op een koord
Geeft toch een vergezicht
Het heeft wel iets van dromen